பொறியியல் கல்லூரிகளின் பரிதாபமான நிலை

இந்த ஆண்டும் தமிழ் நாட்டில் பொறியியல் கல்லூரிகளுக்கான சேர்க்கை ஒற்றைச் சாளர முறையில் நடை பெறுகிறது. ஆகஸ்டு 15, 2006 தேதி வரை 22000 க்கும் மேற்பட்ட இடங்கள் நிரப்பப்படாமல் இருக்கின்றன. மாணவர் சேர்க்கை முடியும் போது இது 17000 என்ற அளவில் இருக்கும் என்று ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

மேலும் மொத்தம் உள்ள 250 கல்லூரிகளில் 12 கல்லூரிகளில் மட்டுமே அனைத்து இடங்களும் நிரம்பி இருக்கின்றன.

தமிழ் நாடு என்று இல்லை. ஆந்திரா, கர்நாடகா, மகாராஷ்ட்ரா போன்ற பல மாநிலங்களிலும் இந்த நிலை தான்.

ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை பொறியியல் கல்லூரிகளில் சேர மாணவர்கள் போட்டி பொட்டுக் கொண்டு இருந்தனர். இன்று மட்டும் ஏன் இந்த நிலை?

இதோ எனக்கு தெரிந்த சில காரனங்கள்

• புற்றீசல் போல கிளம்பிய சுய நிதிக் கல்லூரிகள்
• அவற்றின் கல்வித் தரம் பற்றி மாணவர்களிடையே இருக்கும் சந்தேகம்
• வருவாய்க்காக எந்த விதமான பரிசோதனைகளும் செய்யாமல் கல்லூரி தொடங்க அனுமதி அளிக்கும் அரசு
• ஆங்கில இலக்கியம், Visual Communication போன்ற துறைகளுக்கு மாணவர்களிடையே அன்மை காலமாக வளர்ந்து வரும் வரவேற்பு
• Call Centre, BPO போன்ற நிருவனங்களில் அதிகரித்து வரும் வேலை வாய்ப்புகள்

இந்நிலையில் சற்றும் மாறாத ஒன்று, தங்களின் பிள்ளைகள் பொறியியல் கல்லூரிகளிலோ அல்லது மருத்துவ கல்லூரிகளிலோ படிப்பதே தங்களுக்கு பெருமை என்று பல பெற்றோர்கள் எண்ணிக் கொண்டிருப்பது. அவ்வாறு படிப்பதே அவர்களது வாழ்க்கையை நன்கு அமைக்கும் என்று நினைக்கிறார்கள்.

இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால் சில மாணவ மாணவியரும் அவ்வாறு படிப்பதே பெருமை என்றெண்ணிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

பொறியியல் கல்லூரிகளிலோ வருடாந்திர கட்டணங்கள் ஆயிரங்களை தாண்டி லட்சங்களில் வந்து நிற்கிறது. பணம் படைத்த பெற்றோர்களுக்கு இதெல்லாம் ஒரு பொருட்டில்லை. ஆனால் ஏழை/நடுத்தர குடும்பத்தை சேர்ந்தோருக்கு?

VRS வாங்கிக் கொண்டு, வீட்டை விற்று, நகைகளை விற்று அவர்கள் தங்களது பிள்ளைகளை பொறியியல் கல்லூரிகளில் சேர்கிறார்கள். அவ்வாறு சேர்த்த கல்லூரி நன்றாக அமைந்தால் கவலையில்லை. ஆனால் 80% மேற்பட்ட கல்லூரிகள் அடிப்படை வசதி கூட இல்லாமலே இருக்கின்றன.

இதன் உச்ச கட்டமாக பல கல்லூரிகளில் இரண்டு அல்லது மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அதே கல்லூரியில் படித்து முடித்து வேறு வேலை கிடைக்காத முன்னாள் மாணவர்களை கொண்டே பாடம் நடத்துகின்றனர். நல்ல ஆசிரியர்கள் மற்றும் இதர அடிப்படை வசதிகள் இல்லாத காரனத்தினால் அண்ணா பல்கலைக்கழக பாடத்திட்டங்களை படிப்பதற்கோ, தேர்வுகளில் அகிக மதிப்பெண்கள் பெற்று தேர்ச்சி பெருவதற்கோ மாணவர்களால் இயலவில்லை.

உலகிலேயே அதிகமான பொறியியல் பட்டதாரிகளை தேர்விக்கும் அண்ணா பல்கலைக்கழக அதிகாரிகள் புதிய கல்லூரிகளுக்கு அங்கீகாரம் தரும் முன் இனியாவது இதை கவனிப்பார்களாக. பெற்றோர்கள் மற்றும் மாணவர்களும் பொறியியல் மீதான மோகம் நீங்கி பல புதிய துறைகளில் நுழைந்து படித்து சாதனை புரிவார்களாக.