அமெரிக்கா அழிவின் பாதையில் செல்கிறதா? - பகுதி 1

சமீப காலமாக வலையுலகில் மட்டும் இல்லாமல் பிற ஊடகங்களிலும் அமெரிக்காவின் ஆளுமை குறைந்து கொண்டிருக்கிறது என்றும் விரைவில் அமெரிக்கா உலகின் மிகப் பெரிய வல்லரசு என்ற நிலையில் இருந்து கீழே இறங்கி விடும் என்றும் கருத்து தெரிவிக்கிறார்கள். அமெரிக்கா சந்தித்து வரும் பொருளாதார வீழ்ச்சியை பார்க்கும் பொழுது ஒரு வேளை இப்படி நடந்தாலும் நடக்கலாம் என்பதே பலரின் நம்பிக்கையாக இருக்கிறது. அதிலும் குறிப்பாக அமெரிக்கா உலகின் நாட்டாமையாக பல செயல்களை செய்து வருவதால் பலருக்கும் அமெரிக்கா மீதிருந்த அதிருப்தி இப்படி வெளிவருகிறது. உண்மையில் இப்படி நடக்காவிட்டாலும் நடந்து தொலைத்தால் என்ன என்ற நப்பாசை பலருக்கு இருக்கிறது.

முதலில் கடந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் உலகின் வல்லரசாக இருந்த பிரிட்டன் நாட்டை முந்தி எப்படி அமெரிக்கா இந்த நிலைக்கு வந்தது என்று பார்ப்போம். இரண்டாம் உலகப் போரின் இறுதியில் ஐரோப்பிய, ஆசிய, ஆப்ரிக்க நாடுகள் அனைத்தும் மிகப் பெரிய பொருளாதார வீழ்ச்சியினை சந்தித்தன. மீளவே முடியாத நிலையில் தான் பல நாடுகளும் இருந்தன. பல ஆசிய, ஆப்ரிக்க நாடுகளில் தேவையான உள்கட்டமைப்பு இல்லை. ஐரோப்பிய நாடுகளிலோ அவற்றை பாதுகாக்க போதுமான பொருளாதார வசதிகள் இல்லை.

இரண்டாம் உலகப் போர் நடக்கும் பொழுதே அமெரிக்கா புத்திசாலித்தனமாக ஒரு சகுனி வேலையை செய்தது. போரினால் பாதிக்கப்பட்ட ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு யுத்த தளவாடங்கள், மருத்துகள், உணவுப் பொருட்கள் போன்றவை தேவைப் பட்டன. அதற்கு அமெரிக்காவின் உதவியை நாடின அவை. அமெரிக்காவும் அந்த நாடுகளுக்கு தான் உதவுவதாகவும், ஆனால் உதவிக்கு பணம் டாலரிலேயே செலுத்தப்படவேண்டும் என்று நிபந்தனை விதித்தது. ஐரோப்பிய நாடுகள் வசமோ போதுமான டாலர்கள் இல்லை. அதனால் அமெரிக்காவே ஒரு வழியையும் கூறியது. அதாவது முதலில் அதிகப்படியான தங்கத்தினை ஐரோப்பிய நாடுகள் அமெரிக்காவிடம் கொடுத்து விட வேண்டும். அமெரிக்காவும் அதன் மதிப்பில் உள்ள டாலரினை ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு கொடுத்து விடும். பின்னர் ஐரோப்பிய நாடுகள் தங்களது தேவையை பொருத்து டாலரினை கொடுத்து வேண்டிய உதவிகளை அமெரிக்காவிடமிருந்து பெற்றுக் கொள்ளலாம். பின்னர் போர் முடிந்த உடன் மிஞ்சிய டாலர்களை கொடுத்து தங்கத்தினை மிண்டும் பெற்றுக் கொள்ளலாம். இப்படியாக பெருமளவில் தங்கமும், டாலரும் கை மாறின. டாலர் உலகப் பொதுப்பணமாக வித்திட்டது இந்த நிகழ்வுதான்.

இரண்டாம் உலகப் போர் முடிவிற்கு வந்த நிலையில், அமெரிக்க இராணுவ பலத்தின் மீது கொண்ட அச்சத்தால் சில ஐரோப்பிய நாடுகளும், உயர்ந்து கொண்டே இருக்கும் டாலரின் மதிப்பினால் இன்னும் சில காலம் பொறுத்திருந்தால் அதிக தங்கம் கிடைக்கும் என்ற பேராசையினால் சில ஐரோப்பிய நாடுகளும் அமெரிக்காவிடம் தங்கத்தை மீண்டும் ஒப்படைக்க சொல்லி நிர்பந்திக்க வில்லை. அதனால் அமெரிக்கா அந்த தங்கத்தினை கொண்டு பல தொழிற்சாலைகளை தனது நாட்டில் உறுவாக்கிக் கொண்டது. அந்த காலத்தில் சுமாராக உலகின் 80 சதவிகித தங்கம் அமெரிக்காவின் வசம் இருந்ததாகவும், 40 சதவிகித தொழிற்சாலைகள் அமெரிக்காவின் வசம் இருந்ததாகவும் கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தின் ஆராய்ச்சியாளர்களும் பேராசிரியர்களுமான சோகன் ஷர்மா மற்றும் சூ ட்ரேசி இருவரும் குறிப்பிடுகிறார்கள்.

1944 ஆம் ஆண்டு நடந்த ப்ரெட்டன் வுட்ஸ் மாநாட்டில் உலக வங்கி மற்றும் IMF இரண்டும் அமெரிக்காவில் தொடங்கப்பட்டன. இது அமெரிக்காவின் ஆளுமையை உலகுக்கு உணர்த்தியது. அதன் பின்னர் அமெரிக்காவிற்கு ஏறுமுகம் தான். அப்பொழுது அமெரிக்காவின் வசம் இருந்த தங்கத்தினை மதிப்பு செய்து (சுமார் 30 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள்) அதன் அடிப்படையில் அமெரிக்க டாலர் மதிப்பை முடிவு செய்தனர்.

எல்லாம் ஒழுங்காக சென்று கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் அமெரிக்காவிற்கு வியட்னாம் போர் என்ற பெயரில் வந்தது சனி. சுமார் 500 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்களை குடித்து ஏப்பம் விட்டது அந்த போர். போர் முடிந்த நிலையில் அமெரிக்கா வசம் வெறும் 10 பில்லியன் டாலர்கள் தங்கமே இருந்தது. அமெரிக்க டாலரின் மதிப்பு பெருமளவில் குறைந்தது.

அப்பொழுது அமெரிக்க அதிபராக இருந்த நிக்ஸன் தங்கத்தின் அடிப்படையில் இருந்த டாலரின் மதிப்பினை மாற்றம் செய்து டாலருக்கு பொய்யான ஒரு மதிப்பினை அளித்தார். இதை உலக நாடுகள் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. இதை நிக்ஸன் ஷாக் என்றே அனைவரும் கூறுகிறார்கள்.

அதே நேரத்தில் அமெரிக்காவின் டாலர் மதிப்பினை உயர்த்தியே வைக்க நியூயார்க் மெர்கன்டைல் மூலமாகவே எண்ணை வர்த்தகம் நடக்குமாறு சட்டங்கள் எழுப்பப்பட்டன. வல்லரசான அமெரிக்காவின் இந்த செயலுக்கு எதிராக செயல்பட ஒருவருக்கும் துணிவில்லை. அதாவது இந்தியா சவுதியிடம் இருந்து எண்ணை வாங்க வேண்டும் என்றால் இந்திய ரூபாயிலோ அல்லது சவுதி ரியாலிலோ வாங்க முடியாது. அமெரிக்க டாலர் வேண்டும். ஆக எண்ணை வளம் இல்லாத அனைத்து உலக நாடுகளும் டாலர்களை அமெரிக்காவிடமிருந்து வாங்க தொடங்கினர். அனைத்து நாடுகளின் அன்னியச் செலாவணியில் பெரும் பகுதி அமெரிக்க டாலர்களிலேயே இருந்தது. இதனால் டாலரின் மதிப்பு உயர்ந்தே இருந்தது.

இதன் மூலம் மட்டுமே டாலர் மதிப்பை உயர்த்த முடியாது என்று எண்ணி அமெரிக்கா உற்பத்தியையும், ஏற்றுமதியையும் குறைத்து இறக்குமதியை அதிகரித்தது. இதன் மூலம் ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய் அடித்தது அமெரிக்கா. மற்ற நாடுகளுக்கு டாலர்களை ஏற்றுமதி செய்தது போலவும் ஆயிற்று, மற்ற நாடுகளுக்கு அமெரிக்காவின் மீதுள்ள சார்பை உறுதி செய்தது போலவும் ஆயிற்று.

மற்ற நாடுகளும் டாலரும், வேலை வாய்ப்பும் கிடைக்கிறதே என்று இதை விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டன. இப்படி எலக்ட்ரானிக்ஸ் பொருட்கள் தயாரிப்பு ஜப்பான் மற்றும் தென் கொரியாவிற்கும், கார்கள் தயாரிப்பு ஜெர்மனி மற்றும் ஜப்பானிற்கும், இயற்கை வளங்களை அழித்து தயாரிக்கும் மரம், காகிதம், மணல் போன்ற பொருட்கள் தயாரிப்பு தென் அமெரிக்க நாடுகளுக்கும், மற்ற பொருட்களின் தயாரிப்பு சீனாவிற்கும், சாஃப்ட்வேர் தயாரிப்பு இந்தியாவிற்கும் ஓரளவிற்கு முழுமையாகவே அமெரிக்காவை விட்டு நீங்கி சென்றது. இப்படி இருபதாம் நூற்றாண்டின் முடிவில் அமெரிக்கா உலகின் மிகப் பெரிய நுகர்வு நாடாக உருவானது. உலகின் எந்த நாட்டில் எந்த பொருள் தயாரானாலும் அதை அமெரிக்க சந்தையில் விற்றால் மட்டுமே லாபம் கிடைக்கும் என்ற நிலை உருவானது.

இப்படி 50, 60 ஆண்டுகளாக ஏறுமுகத்திலேயே சென்று கொண்டிருந்த அமெரிக்கா இறங்குமுகத்தில் எப்படி சென்றது? உண்மையில் இறங்குமுகத்தில் செல்கிறதா? இல்லை அது ஒரு மாயத் தோற்றமா? அப்படி உண்மையில் சென்றால் அதற்கான காரணம் என்ன? ஒருவேளை அமெரிக்கா அழிவின் பாதையில் சென்றால் மற்ற உலக நாடுகள் குறிப்பாக இந்தியாவின் நிலை என்ன? இதை அடுத்த பதிவில் விளக்குகிறேன்.